ارتودنسی مانند دیگر عمل های پزشکی نیازمند مراقب قبل و بعد از انجام است و بیمار باید نکاتی را که پزشک به او گوشزد می کند را کامل رعایت کرده تا علاوه بر اینکه طول درمان خود را کاهش دهد، بهترین نتیجه را بگیرد. عمل ارتودنسی بهتر است که در سن مناسب انجام شود. بهترین سن برای انجام آن، حدود 11 سالگی و قبل از بلوغ کامل برای پسران است تا سریع بعد از عمل مشکلات مراقبتی کمتر داشته باشند. بیمار باید از سن 6 یا 7 سالگی و در صورتی که مشکلات ناهنجاری در دندان و فک خود دارد، با یک متخصص ارتودنسی مشورت کند تا اقدامات لازم را از قبل شروع کند.
مراقب های قبل از ارتودنسی
یکی از مشکلات ارتودنتیست ها، وجود دندان های خراب و به اصطلاح کرم خورده است. این دندان ها بر سرعت انجام کار تاثیر منفی می گذارد و از این رو پزشک باید اول از همه اقدام به ترمیم آن ها نماید. مسواک زدن روزانه و البته صحیح و حداقل دو بار در روز، نخ دندان کشیدن، استفاده از دهان شویه باعث مراقب و سالم نگه داشتن دندان های شما می شود.
یکی از فعالیت های پزشکان قبل از شروع ارتودنسی انجام می دهند، جرم گیری دندان است. جرم گیری علاوه بر حفظ ظاهر لثه و دندان، مانع از رشد باکتری ها شده و آن ها از بین می برد. در واقع ارتودنتیست باید قبل از قرار دادن براکت، محل آن ها از هر گونه میکروب به صورت کامل تمیز کند. براکت ها خود یک مکان مستعد برای رشد انواع باکتری هستند و مراقبت نکردن از آن ها چه قبل و چه بعد می تواند باعث افزایش سرعت پوسیدگی دندان شود.
همچنین در صورتی که فک و صورت شما دارای ناهنجاری هایی باشد، متخصص ارتودنسی با انجام اقداماتی سعی در کاهش خطرات قبل از جراحی می کند و فقط کافی است که بیمار دستورات پزشک خود را دقیقا اجرا کند. درمان ارتودنسی زمانی کامل انجام می شود که بیمار با پزشک همکاری کامل داشته باشد.
مراقبت های بعد از ارتودنسی
مراقبت های بعد از ارتودنسی بیشتر از قبل اهمیت دارد. هرچه بیمار مراحل قبل را به خوبی انجام ندهد، در نهایت پزشک آن ها را رفع می کند؛ ولی اقدامات بعد که مربوط به درمان کامل دندان است، نیاز به همکاری شدید بیمار دارد که باید رعایت کند.
اول از همه اینکه بیمار باید طبق برنامه زمانی به پزشک خود مراجعه کند تا او دندان ها و تجهیزات قرار گرفته بر روی دندان را به صورت کامل معاینه کند.
از نظر غذایی، بیمار نباید در طول درمان خود غذاهای سفت و سخت مانند آجیل، ذرت و غیره را بخورد. همچنین برای خوردن میوه ها باید آن ها به قطعات کوچکتر تقسیم کرده و به آرامی آن ها را میل کند. رعایت نکردن مساله غذا احتمال آسیب رساندن به براکت و سیم ها را افزایش می دهد.
در صورت انجام ورزش، باید مراقب صورت خود باشد و تا جایی که می تواند از انجام حرکت هایی با احتمال آسیب به صورت خودداری کند.
اگر از دستگاه های متحرک ارتودنسی استفاده می کند، حتما آن را در هنگام غیر استفاده در یک جعبه یا محفظه مخصوص نگه داری کند.
مسواک زدن مهم ترین فعالیتی است که بیمار باید بعد از ارتودنسی انجام دهد. دستگاه های ارتودنسی به خصوص براکت و سیم ها بهترین مکان برای رشد انواع باکتری هستند و از این رو سرعت پوسیدگی دندان را افزایش می دهد. روش صحیح مسواک زدن دندان های ارتودنسی شده را بیمار باید از پزشک خود بپرسد و حتما از ابزارهای مخصوصی برای این کار استفاده کند.
اگر دستگاه ارتودنسی شکست، سریع به متخصص ارتودنسیخود مراجعه کنید و در صورتی که به پزشک دسترسی نداشتید، از یک موم برای نگه داری موقت آن استفاده کنید.
استفاده از ریتینرها به شدت توصیه می شود. ریتینرها به نوعی ابزاری هستند که در دو نوع ثابت و متحرک وجود دارند و بیمار باید به منظور جلوگیری از بهم ریختگی ساختار دندان، تا مادم العمر از آن ها استفاده کند.